ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ - Β'ΤΑΞΗ

Τη δραστηριότητα τη βρήκαμε εδώ:

https://www.unhcr.org/gr/wp-content/uploads/sites/10/2019/07/Symbiosis_project_manual_final.pdf


Στόχοι: 
- Να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι, ενώ είμαστε διαφορετικοί, είμαστε όλοι ίσοι 
- Να κατανοήσουμε πώς μπορούμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον δουλεύοντας και παίζοντας όλοι μαζί 
- Να διερευνήσουμε τις σχέσεις μας με όσους μας βοηθούν
 - Να αναγνωρίζουμε και να εκτιμούμε όσους μας βοηθούν
 Διάρκεια: 45-60 λεπτά 
Προτεινόμενες τάξεις: Μικρές τάξεις Δημοτικού 
Τι χρειαζόμαστε: Χαρτί, υλικά ζωγραφικής, ψαλίδια

Στην αρχή διαβάζουμε στα παιδιά την παρακάτω ιστορία, χρησιμοποιώντας τα πέντε δάχτυλα του ενός χεριού


Κοιτάξτε το χέρι μου γιατί θέλω να σας πω μια ιστορία. Μια μέρα τα δάκτυλα άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιο ήταν το καλύτερο. Πρώτος μίλησε ο Δείκτης: «Νομίζω ότι είμαι το καλύτερο και το πιο σημαντικό δάκτυλο γιατί όταν κάποιος θέλει να μάθει προς τα πού να πάει εγώ μπορώ να του δείξω το δρόμο. Χωρίς εμένα όλοι θα ήταν χαμένοι!». «Για μισό λεπτό!», είπε ο Μέσος. «Εγώ είμαι το πιο μακρύ δάκτυλο από όλα. Και, αφού είμαι το μεγαλύτερο, είμαι και το καλύτερο». «Ορίστε;», είπε ο Παράμεσος. «Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι εγώ είμαι το πιο σημαντικό δάκτυλο, αφού φοράω χρυσό, ασήμι και διαμάντια. Μα δεν είμαι πολύ όμορφο;». «Σσσσς… σειρά μου τώρα», είπε το Δακτυλάκι. «Μπορεί να είμαι το πιο μικρό απ’ όλα, αλλά ποιο 
άλλο δάκτυλο μπορεί να γλείφει τη σοκολάτα από τα τοιχώματα του μπολ, όταν ανακατεύουμε;». Τίποτα δεν ακουγόταν. Μόνο ο Αντίχειρας δεν είχε πάρει ακόμα το λόγο. «Είμαι ο Αντίχειρας και, ναι, μπορεί να είμαι μόνος μου στο πλάι της παλάμης, αλλά χωρίς εμένα πώς θα κρατούσατε το μολύβι, πώς θα ξεκουμπώνατε το παλτό σας, πώς θα ξεφλουδίζατε μια μπανάνα και πώς θα βουρτσίζατε τα δόντια σας; Θα σας ήταν πολύ δύσκολο, όπως θα ήταν και για μένα, εάν δεν είχα όλους εσάς να με βοηθάτε. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Κανένα δάκτυλο δεν είναι καλύτερο από τα υπόλοιπα. Είμαστε όλοι εξίσου σημαντικοί. Ας δώσουμε λοιπόν τα χέρια και ας θυμόμαστε ότι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να γινόμαστε καλύτεροι».

Αφού διαβάσουμε την ιστορία στα παιδιά, σφίγγουμε το χέρι με κάποιο από αυτά και στη συνέχεια ζητάμε από αυτό να σφίξει το χέρι με το διπλανό του, κι αυτό με τη σειρά του με το διπλανό του κ.ο.κ.

Συνεχίζουμε με ερωτήσεις ώστε να ακολουθήσει συζήτηση.

-Πώς κατάφερε ο αντίχειρας να κάνει τα άλλα δάχτυλα να σταματήσουν να τσακώνονται;
-Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ένα παιδί που αισθάνεται "ασήμαντο";
-Μπορείτε να θυμηθείτε μια φορά που κάποιος ή κάποια σας βοήθησε στο σπίτι ή στο σχολείο;

Εξηγούμε στην τάξη ότι θα σχεδιάσουμε το περίγραμμα των χεριών μας, θα το ζωγραφίσουμε και έπειτα θα το κόψουμε. Κάθε παιδί θα πρέπει να φτιάξει δύο χεράκια. Στο ένα χεράκι θα γράψει το όνομά του. Στο άλλο χεράκι θα γράψει το όνομα κάποιου ή κάποιας που βοήθησε το παιδί σε κάποια στιγμή ή συνεχίζει να το βοηθάει ακόμα. Μπορεί να είναι κάποιος φίλος ή φίλη, συγγενείς κ.λ.π. Παίρνουμε από κάθε παιδί τα δύο ζωγραφισμένα χεράκια και τα κολλάμε σε χαρτί του μέτρου στον τοίχο. Τα δάχτυλα των δύο χεριών ακουμπάνε το ένα στο άλλο ώστε να φαίνεται η βοήθεια και η συμπαράσταση κάποιου άλλου ατόμου προς το παιδί. 

Δίνουμε στο κάθε παιδί να βάψει ένα γράμμα από τη φράση ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ
και κολλάμε τη φράση στον τοίχο.