ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: "ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΟ ΜΙΞΕΡ" από την Ε τάξη

    Στα πλαίσια του πολιτιστικού μας προγράμματος επισκεφτήκαμε τη βιβλιοθήκη του Δήμου Συκεών, την Παρασκευή 20 Μαρτίου όπου και συναντηθήκαμε με την προσκεκλημένη μας συγγραφέα Αγγελική Παπαδοπούλου.
  Αρχικά συζητήσαμε μαζί της σχετικά με το παιδαγωγικό παιχνίδι κι αφού ενημερωθήκαμε για τους κανόνες του παιχνιδιού, πήραμε από ένα βιβλίο ο καθένας μας και ... μπήκαμε στο "μίξερ" υπό τους ήχους της μουσικής.
  Το μίξερ γύριζε σε διάφορες ταχύτητες και μεις, με τα βιβλία στα χέρια μας, γυρίζαμε μαζί του. Κάποια στιγμή το μίξερ σταμάτησε και...τότε ανοίξαμε στην τύχη τα βιβλία μας, διαλέξαμε μια φράση ή πρόταση, τη ντύσαμε με συναισθήματα και σκέψεις και τη γράψαμε σ'ένα κομμάτι χαρτί. Ύστερα συνθέσαμε τα κομμάτια που γράψαμε και -σαν από θαύμα- είδαμε να ξετυλίγεται μπροστά μας μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Μια ιστορία με δυνατή πλοκή, με σκάλα συναισθημάτων, με κορύφωση, ήρωες, με εξελικτική σειρά γεγονότων και με ανατροπή.
    Γίναμε...συγγραφείς! Η χαρά μας φαίνεται στα πρόσωπά μας!

                                         Παιδαγωγικό παιχνίδι: <<Βιβλία στο μίξερ>>

Παραγωγή Λόγου στα πλαίσια της Δημιουργικής Γραφής

Μια μέρα ονειρεύτηκα πώς ήμουνα σ’ ένα δωμάτιο και διάβαζα ένα βιβλίο. Ακουγόταν μια μουσική μέσα από το βιβλίο. Και τότε μπήκε μέσα η μαμά μου και με ρώτησε:

-Τελείωσες τα μαθήματά σου; Ξύπνησα απότομα.

Η μουσική ακουγόταν πραγματικά αλλά μέσα στο μυαλό μου. Η μαμά μου με τράβηξε από το κρεβάτι και αμέσως πήρα ένα βιβλίο κι άρχισα ναι χορεύω μαζί του. Το βιβλίο με ταξίδεψε σε χώρους ονειρικούς που μόνο η φαντασία μπορεί να φτάσει……

Όταν χόρευα στο ρυθμό της Μουσικής με πολλά-πολλά χρώματα, άκουσα ξαφνικά ένα λιοντάρι να βρυχάται. Ένιωσα τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου. Ήμουν σίγουρη ό τι  θα λιποθυμήσω. Ένιωσα τόσο ταραγμένη, φοβισμένη και πολύ άτυχη, γιατί μια φορά είπα κι εγώ να ονειρευτώ και πάντα πρέπει κάτι να μου χαλάει αυτό το όνειρο.

Έτσι , δεν πρόλαβα να πω τίποτε. Με κυρίεψε η τρελή ιδέα να χορέψω σα να είμαι μέσα στη Μουσική και συνέχισα να ονειρεύομαι.

Ήμουν -λέει- στη θάλασσα μόνη μου στην ηρεμία μου περπατώντας στη ζεστή , και στη μαλακή άμμο χτυπούσαν τα κύματα. Κι όλα αυτά μέχρι που είδα έναν άνθρωπο να κοιτάει γύρω του παράξενα σαν τρελός. Είδε κι εμένα, και τότε άρχισε να τρέχει να κρυφτεί. Μάλλον ήταν πολύ ντροπαλός. Δεν τον ήξερα, πρώτη φορά τον έβλεπα. Έτρεξα πίσω του αλλά δεν τον πρόλαβα.

Ένας αστυφύλακας πέρασε από μπροστά μας κι οι φίλοι μου, ο Χρήστος και ο Γιώργος του είπανε:

-          Τι ωραίο θέαμα που είναι το γήπεδο, κύριε αστυφύλακα!

Ο Αστυφύλακας ήταν ένας ψηλός άντρας με δυνατή φωνή…… Πιο πέρα ένα χρωματισμένο βαθύ σκάφος χόρευε στα κύματα. Συνέχισα να χορεύω και να τραγουδάω.

             Παλιά πίστευα ότι τραγουδούσα απαίσια. Αυτό ήταν η πιο πικρή μου φαντασία, αλλά έλα που με κυνηγούσε παντού και δεν μπορούσα να της ξεφύγω. Εγώ όμως πάλι το έσκασα. Πάντα έτσι κάνω, όταν τα βρίσκω σκούρα, φυγή, λιποταξία, από μικρή. Η συνηθισμένη μου τακτική από πιτσιρίκα ακόμα.

              Όταν έμπαινα στο σπίτι, η γιαγιά έλεγε ένα τραγουδάκι που είχε φτιάξει με ωραίες νότες. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Τότε είπα κι εγώ να γράψω  τραγούδια με την βοήθεια της γιαγιάς μου. Αν μετακομίσει η οικογένεια μου, θα πρέπει να πάω κι εγώ μαζί τους. Όμως σε έναν κόσμο μαγικό, έναν κόσμο διαφορετικό από τον δικό μας. Κι αυτό θα το πετύχω με πολλά βιβλία. Θα πρέπει να πάρω πολλά βιβλία. Βιβλία  για να χορτάσω  όλους τους μαγικούς τους κόσμους! Ήμουν καθισμένη στην αυλή της αγροικίας. Ο ήλιος έριχνε τη λάμψη του στο περιποιημένο γρασίδι και σε ένα απόμακρο λουλούδι της αυλής. Ακουγόταν μουσική από τα γλυκόλαλα πουλάκια και σε μια στιγμή ήρθε το λουλούδι κι άρχισε να χορεύει μαζί μου. Σίγουρα, το μέρος αυτό είχε την κατάλληλη μαγεία, όπως αυτή που χόρεψα με την μουσική της φύσης. Νιώθοντας ντροπή στον κόσμο αλλά χαρά μέσα στην μαγεία. Πολύ χαίρομαι που έχουμε ακόμα πέντε ημέρες διακοπών, γιατί θα πάμε στην θεία μου που φτιάχνει πολύ ωραίο παστίτσιο!  Διαβάζω τόσα βιβλία που ούτε στο σχολείο θέλω να πάω παρόλο που τώρα είναι να πάω στο λύκειο. Μα αφού λύκειο δεν έχουμε, θα κάτσω στο μικρό μου δωμάτιο να διαβάσω όλα τα βιβλία μου. …. Σε ένα δωμάτιο μπορείς να βρεις εγκυκλοπαίδειες σε κάποια μικρή βιβλιοθήκη του σπιτιού.

          Πολλές φορές η φαντασία μου δεν μπορεί να δουλέψει.Πάντα όμως η μουσική με βοηθάει.Έτσι και τώρα.Ακούγοντας τη μουσική άρχισε να δουλεύει και πάλι η φαντασία μου. Πετάω,πετάω!!!!!!!!!

_ Αννούλα,ξύπνα! Φτάνει πια, αρκετά κοιμήθηκες, ακούστηκε η φωνή της μητέρας μου.

_Άνοιξα τα μάτια μου και τότε κατάλαβα. Είχα ζήσει τόσα υπέροχα πράγματα, μόνο που τα είχα ζήσει στον ύπνο μου. Άς είναι όμως. Άξιζε τον κόπο!

              

                                         Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: κ. Πούλιου Καλλιόπη